Welcome to WordPress. This is your first post. Edit or delete it, then start writing!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Ψυχοεκπαίδευση
Το πρόγραμμα ψυχοεκπαίδευσης αναφέρεται σε παιδιά και εφήβους με συναισθηματικές δυσκολίες και με δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση εν γένει.
Επιπλέον απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους που βιώνουν άγχος, κατάθλιψη, διαπροσωπικές δυσκολίες, προβλήματα διατροφής, φοβίες, σχολική άρνηση και προβλήματα διαγωγής αλλά και σεξουαλική κακοποίηση.
Το πρόγραμμα στηρίζεται στο γνωσιακό – συμπεριφοριστικό μοντέλο και έχει ως στόχο την μείωση της ψυχολογικής δυσφορία και της δυσπροσαρμοστικής συμπεριφοράς των παιδιών μέσω της αλλαγής των γνωσιακών διαδικασιών.
Η ΓΣΘ για παιδιά εστιάζεται στην σχέση που υφίσταται ανάμεσα στην σκέψη στο συναίσθημα και στην συμπεριφορά ενός παιδιού.
Η ΓΣΘ περιλαμβάνει τα βασικά στοιχεία και της γνωσιακής αλλά και της συμπεριφορικής θεωρίας και επιδιώκει να διατηρήσει την αποτελεσματικότητα των συμπεριφοριστικών τεχνικών μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που λαμβάνει υπόψιν τις γνωσιακές διεργασίες, ερμηνείες και τις αιτιακές αποδόσεις του παιδιού σε σχέση με τα γεγονότα.
Αναλυτικότερα οι τεχνικές που ενσωματώνονται στο ψυχοεκπαιδευτικό πρόγραμμα περιλαμβάνουν: κοινωνικές ιστορίες, παραμύθια, παιχνίδια ρόλων, συμβόλαια διαχείρισης συμπεριφοράς κ.α.
Βασικοί στόχοι του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι η αύξηση της αυτεπίγνωσης, της αυτοκατανόησης και η βελτίωση του αυτοελέγχου μέσω την ανάπτυξης και της ενδυνάμωσης κατάλληλων γνωσιακών και συμπεριφοριστικών δεξιοτήτων. Το πρόγραμμα βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν πιο λειτουργικούς και βοηθητικούς τρόπους σκέψης, τα μαθαίνει να διαχειρίζονται τα δυσάρεστα συναισθήματα τους και να υιοθετούν εναλλακτικούς, λειτουργικούς τρόπους αντιμετώπισης και διαχείρισης των δύσκολων καταστάσεων.
Η ψυχολογική υποστήριξη απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους για την αντιμετώπιση θεμάτων σχετικών με
- τη συμπεριφορά (επιθετικότητα, χειριστικότητα)
- τις κοινωνικές καταστάσεις (σχολείο, φιλίες, σχολική άρνηση, απομόνωση) και της ενίσχυσης των κοινωνικών δεξιοτήτων τους
- τη διάσπαση προσοχής, δυσκολία συγκέντρωσης ή υπερκινητικότητα
- μαθησιακές δυσκολίες
- την ενίσχυση της αυτοπεποίθησή τους
- οικογενειακά ζητήματα (διαζύγιο γονέων, απώλεια προσώπου)
- τις διαταραχές άγχους (αγχώδεις διαταραχές, ειδική φοβία, άγχος αποχωρισμού κ.ά)